Το 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή εξελίχθηκε σε μία απέραντη κόκκινη γιορτή, που έσπασε κάθε ρεκόρ συμμετοχής, με αμέτρητες εικόνες αισιοδοξίας και δύναμης για τη συνέχεια, βαθιά ανάσα ελευθερίας, ελπίδας και νεανικού ενθουσιασμού, παρακαταθήκη και ισχυρά θεμέλια για αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ.
Ποιος θα περίμενε ότι ακόμα και ολόκληρο το πάρκο Τρίτση θα έμοιαζε μικρό μπροστά σε αυτό το μεγαλειώδες πλήθος που φώναξε έτοιμο να ζήσει, να τολμήσει, να προχωρήσει εμπρός! Μετά από τη δύσκολη περίοδο των lockdown, με μεγάλη πίεση στην εργατική τάξη, τα λαϊκά νοικοκυριά, κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες, η ανάγκη της νέας γενιάς να “ξεσπάσει”, να ψυχαγωγηθεί και να διασκεδάσει βρήκε πρωτοφανέρωτη έκφραση στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Μία όαση πολιτισμού και δημιουργίας μέσα στην έρημο της καπιταλιστικής σήψης.
Από την παρουσία των νικητών διανομέων της e-food και την έμπρακτη αλληλεγγύη στους πυρόπληκτους, μέχρι τις συζητήσεις στα διάφορα στέκια για όλα τα θέματα που "καίνε" τη νεολαία. Και φυσικά οι αμέτρητες συναυλίες στις 4 σκηνές, στις οποίες γινόταν διαρκώς το αδιαχώρητο, με το έργο του Μίκη Θεοδωράκη να αποτελεί το ενοποιητικό στοιχείο και να κάνει το 47ο Φεστιβάλ αξέχαστο για έναν ακόμα λόγο…